Gitmez hoşuna gönül...

Gül bahçesine giriyorum sandým,
Hüzün bulutu uçtu üzerlerimden,
Güllerdeki has güzelliðe yandým,
Bir de ne çektim, o dikenlerinden...

Diðerlerinde olmayan þu kokularý,
Bense yokum, gül dolu bahçesinde,
Varlýðý, yaþamýn-hayatýn dokularý,
Yokluða yanarken, kendi neþesinde...

Bilmez iç dünyamda açtýðý yaralarý,
Saymakla bitmez ki aþkýn felaketleri,
Ona yaklaþtýkça, o açýyordu aralarý,
Yerimde saydýrdý, bir ileri, bir geri...

Yürü dendi, adým attým, yürüdüm,
Dinleyin sözümü, dostlar -yarenler,
Dünya benim sanýp, caný sürüdüm,
Canýmla oldum ben, aþktan erenler...

Þimdi gül bahçemde, perli periþan,
Mutluluk günü yok, acýlar geliþiyor,
Aþklarda öyle çok ki hallere þaþan,
Mutlu dolu yaþamý, zaten, çeliþiyor...

Sürmemeliydi, bir günden fazla, yasýn,
Dön, sandýðýndan daha çok yanacaðým,
Kim bilir, süsünle-püsünle of harikasýn,
Günü gün ederken, yalnýz kalacaðým...

Aþka düþmüþüm, çekmesi kolay deðil,
Ayrýlýk ateþi yakar, emek boþuna gönül,
Ýçte keder dolu, dökmemek elde deðil,
Özün-sözün deme, gitmez hoþuna gönül...

Veysel Kimene
Sevda Þairi
(Kemal Yenice)
© Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Þiirlerin izin alýnmadan kopyalanmasý ve kullanýlmasý 5846 sayýlý Fikir ve Sanat Eserleri Yasasýna göre suçtur.

Sosyal Medyada Paylaşın: