ÇABUK YIKA GEL AY KARANLIĞI ELLERİN
Eski bir yalnızlık diyor şarkılar
Eskiyor mu bilinmez
Söylüyor işte ihtiyarlar
Şarkılar
Bir de
Yalnızlıklar eskisi gibi eskiyormuş
Öyle diyorlar
Takılı kalıyor ihtirasım
Gece karanlıklarına
Sabaha kadar çıkarmaya uğraşırken
Uyuyamıyorum
Yorgunluktan yarın akşama kalıyorlar
Bilinmeyene giden
Tekne çapalarına
Çakılı kalıyor arzularım
Tadı bir başka
Anlatamam yaladığım damağımın
Dilim kuruyor böyle zamanlarda
Damağım kayboluyor
Size söylüyorum dişlerim.
İnanın arıyorum
Yerinde çatıyı bulamıyorum
Deniz dibi akşamları
İçimde sürükleniyor ay karanlığı
Ruhum sürükleniyor...
Korkuyorum,
Yalnızlığımdan ürken ayın;
üzülmesinden Korkuyorum
Dipteki erişemediğim hayallerimin değeri azalacak
sürtünmekten aşınacak sanıyorum
Eğilemiyor- büzülüyorum
Hep ağlamalarımla uyanıyor
Kendi çığlıklarıma tutsak oluyorum
İmdat diyorum
Sarıl bana diyorum telaşa
Sesimi duymuyorum ki
Ağlarken yutuyorum nedense
Telaş kaçıyor...
Kızma…
Aklına yanlış sözcükler hakim olmasın...
Ellerin kurtarıyor
Ben senden utanıyorum
Dudaklarımı
Hayat öpücüğün karşılıyor
Bayılıyorum
Kurtuluyorum.
Çabuk yıka gel
Ay karanlığı ellerin
Sarıl boynuma,okşa
Sakin sahillerinde
Kulağımda kapanmış göz ninnilerin
Uyumak istiyorum...
Aklına yanlış sözcükler hakim olmasın...
Ben senden utanıyorum
Dudaklarımı
Hayat öpücüğün karşılıyor.
Sen hala çırpınışlardasın.
Ben kendimi kurtarıyorum.
26.09.2007
ZAFER ÖĞRETEN
* Foto :ZAFER ÖĞRETEN / k/ONU: IŞIKLI PENCEREME "ASMA"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.