DALINDA KURUDU TÜM BULMACALAR

seni yazamadým
sis çöktü bakýþlarýma
göz yaþlarýma sis çöktü
ne ellerinin sýcaklýðýný hissettim ellerimde
ne tenin özdeþti tenimle
sürüldüm penguenler ülkesine
ve küskün býrakýldým senelere



haramiler kuþatýrken efkâr saatlerimi
bileklerimde hasret prangalarý vardý
hatýrla
uygunsuz rast geldi baðýþla
oysa;
ne senaryolar sunacaktým sana
ne animasyonlar
þiirler yazacaktým saçýnýn her bir teline



bilmem ki;
diþliler mi bozuk
nesiller mi
niye dönmüyor
bu çark
bu fark niye eþitlenemiyor
bu gönülsüzlük niye hiç birimize yetmiyor



ecel borusu öttürürken
ömrümün kilometre taþlarýný
kimler alýp gitmedi ki baþlarýný
baharlarýný kimler alýp gitmedi
hayat dediðin ne idi ki
dayanmak deðil mi idi tüm acýlara
ve giderken maniler söylemek deðil mi idi
güne bakanlara



kaç mevsimi eskitim
nefsimi az mý mahkum ettim
dalýnda kurudu tüm bulmacalar
ve bir þekilde
derlendi damar þarkýlar



her kanatsýz uçurtmaya kabir oldu
ani düþüþler
ne yýlanlarý koynunda besledi
bu göðüsler
her gün bir yanýmý söküp alýr dün um
günüm tepeden týrnaða ýslanýr




býrak martýlar çalacaksa çalsýn ýslýklarýný
ötsün kanaryalar
sakalar içini döksün
ateþlesin yürek yangýnlar imi
alsýn götürsünler
nal imi
mýh imi
feryatlarý mý

Sosyal Medyada Paylaşın: