Can Bağım

bir roman üstüne kim bilir kaç þiir yazýlýr
seni ümitsiz yarýnlarýmý nasýl anlatýrým hiç bilemiyorum
sussam yaðmurlar çisil çisil yaðar yaralý kalbime
konuþsam kara bulutlar kaplar gizemli yüreðimi
derin duygularým sarar sevdalý özlemlerimi
hece hece mýsra mýsra siyah gülün renginde kokar gecelerim
yüreðime sensiz hücreler çekerken sakýn kýzma bana can baðým

kim derdi ki ben asla üzülmem diye
kuþlarda öter isyan tutar göðe
ben de yaradanýn kuluyum iþte
ah kanayan yaralarým çokça acýyor

yüreðimdeki hüzün sevinçlerin coþkusunu bitiriyor
matemler umutsuzluðun ateþini körüklüyor
soðuðun buzu bedenleri donduruyor
dostluða kardeþliðe dair seçkin kelimelerin ifasý yapýlmýyor

þairin kalbindeki duygu yaðmur olup mýsralar yaðdýrýyor
Geceler hayatýn her yönünü görüp ona yaþamayý öðretiyor
son kelimelerimle arzularým biterken
aþkýn sessiz feryatlarý kör düðümlerle beni benden alýyor

Mehmet ÖKSÜZ
Sosyal Medyada Paylaşın: