Bugün dolaþmak istedim tüm þehri bilmediðim sokaklara atmak istedim kendimi týpký kendini karanlýk boþluklara atan hayattan býkmýþ tüm gençler gibi bilakis ben ise hayatta tutunmak istedim dolaþmak istedim tüm sokaklarý bilmediðim insanlarý bilmediðim kokularý aldým yeni doðmuþ bir bebek gibi açtým dünyaya gözlerimi bugün tatmak istedim huzuru, mutluluðu, güleryüzlülüðü.. bugün dolaþmak istedim tüm þehri ayakla ayaðýmýn tabaný þiþene kadar dolaþmak istedim tüm þehri bugün sadece benmi deliyim yoksa tüm insanlarmý deli anlam veremedim geziyorum denizsiz bir þehri geziyorum limansýz tüm yollarý içimde farklý bir huzur var bugün farklý bir heyecan Herzaman olduðu gibi bugün yok içimde ölüm korkusu yaþam korkusu gelecek korkusu yarýn ne yapacam korkusu þuan sadece aný yaþamak istiyorm son nefesimi verene dek gezmek dolaþmak istiyorum bu ne garip bi duygu ne garip bi döngü bilemiyorum huzurun kokusu var bugün memleketim de belkide son gezmelerim son huzurum son gülüþlerim bana böylesi garip bir dünya 25 yýldýr hiç denk gelmemiþ dünya sanki karanlýklar içindeyken aydýnlýða döndü acaba öldüm mü karanlýk tabutumun üstümü açýldý eðer yaþýyorsam karanlýklar içinde neden týkýlýp kaldým senelerce neden bu huzurun farkýna varmadým eðer rüya ise kalkmak istemem bu rüyadan lütfen dokunmayýn örtün yorganýmý ve yanlýz býrakýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eyüp Mirbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.