tüm sular bulanýktý, abdal, kaðýt paralarý saçarken kentin üstüne buz kesmiþ linyit yataklarýyla ayný anlamý taþýyor zamanýn meydanýnda kimsesiz olmak heyhat! -la baþlayan cümleler kuran insanlar yok artýk abdal karlý bir daða doðru yaklaþarak uzaklaþtý kentin binlerce gözünden ardýçlar gibi ölümsüz tekillikler peþinden gidenlerden sonra kimsenin lügatýnda bir alay kelam sunmadý o’na bilinmeyen manalar sular hala durulmadý
en son bir azize uyuyakalmýþtý yolunun üstünde granitten kayan su oldu sessizce dokunup geçebilmek kýyýsýndan o’nu, kentin, duru su baþlarýndan tanýdý heyhat! beyhude katreleri olmaz yaðmurlarýn sokaklara ve mazgallara ve çöplüklere yaðarken bile su düþer de incinir suya deðmezse
öyle bir çember çizsin ki tanrý dýþýnda kalalým suretsizliklerden kurtulamayan kim varsa eðilirken suya bulandýrmasýn. Sosyal Medyada Paylaşın:
sehran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.