Özenmiþte yaratmýþ seni kurban olduðum Seni yoktan sayamam sen ne güzel evlatsýn Sýmsýcak öpüþünde bin bir huzur bulduðum Öpmelere doyamam sen ne güzel evlatsýn
Þu yalancý dünyaya getirmesem de seni Uðrunda sarartýrým bilesin pembe teni Haddimi aþýyorsam annen duymasýn beni El yerine koyamam sen ne güzel evlatsýn
Þu gariban gönlümde tarifsiz bir yerin var Yürek astarlarýmda inceden bir zarýn var Hasretinle yanarým içerimde korun var Sön diyeni duyamam sen ne güzel evlatsýn
Resül’üm den mirastýr kutlu mübarek adýn Anzer balýnda yoktur bilesin senin tadýn Mutlu yýllar diliyor sana bu garip kadýn Ýncitmeye kýyamam sen ne güzel evlatsýn
Samyeli’nin canýna can katan yüzümsün sen Tutmayan ellerimsin görmeyen gözümsün sen Üç kuzun vardý deme dördüncü kuzumsun sen Söz ile göz boyamam sen ne güzel evlatsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
S.SAMYELİ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.