Kapadým gözlerimi sabahýn, Mor þafaðýna... Sen yüreðini bende unutan, Kaç yýl dilimde ayrýlýk þarkýlarý... Unuttum. Kaç yýl gözlerimde yaþlarla, Seni bekledim. Karanlýktý sokaklar, simsiyahtý içimdeki aklar, Seni bulacaðým diye ümitlerle... Hep çýkýþýmda o sokaktan. Her seferinde, Biliyordum gelmeyeceðini Ama ben hep o anýn Mutluluðunu yaþamak istedim... Hep gözlerin gözlerimde. Bir Sonbahar akþamý; Okuldan dönüyordu Yine çocuklar !.. Onlar ; ben olabilirdim, Sen olabilirdin ! Neden biz deðiliz ? Kim çaldý umutlarýmý ? Of ! bu öfke, bu mutsuzluk, Yýkýyor beni. Kim çaldý mutluluklarýmý, Bulamýyorum. Yorgunum , tükeniyorum! Bir þarký çalýn bana Müslüm babadan Aðlamak istiyorum.
G.K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aygün Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.