ninni diyemedim sana uzun gecelerde minicik ellerini öpüp , çekemedim gül kokunu hayallerime sarýlýp umuduma tutundum yýllarca kendimi aþtým çoðunu sevdim sandým gözlerimin hakkýný alamadým aþklardan hayat .... bana acýmasýzdý koþarken bile sýrtýmdaydý kamçý evlendim ... seni kucaðýma alacaðým umuduyla nelere katlanmadým ki kanadým , beynimden kanadým koptu kolum , koptu kanadým ben yine de her bebekte senin kokunu aradým arafda kaldýn seni saramadým umudumu kaybettim derken o adamý tanýdým yeþillerin yeþil gök yüzünün mavi olduðu zamanýn aceleye gelmediði gecelerin uzun saatlerin aþk attýðý yerde tanýdým o adamý gözlerin onun yeþili tenin onun beyazý oldu güzel bebeðim geç bir tanýþmaydý gözlerim imkansýz sanýyordu gizleri beni büyülüyordu ve iþte oldu o beni buldu kayýp zamanlarda ben seni buldum sonsuz sandýðým yalnýzlýkta aþk geldi , aþk seni getirdi oðlum güzel bebeðim hadi þimdi uyu uyu da büyü bebeðim ve rüyam gerçekleþti...
Sosyal Medyada Paylaşın:
RuhaDokunanAdam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.