Bisikletten düþen çocuðun kanayan yarasýydý Içimdeki yaran. Her kabuk baðladýðýnda týrnaklarýyla kabuðu kazýyýp tekrar tekrar kanatan çocuðun dizleriydi; dirsekleriydi yüreðimdeki yaran. Her seferinde gözleri yaþla dolar Annesi kabuðu niye elledin diyecek kýzacak diye; biriktirir yaþlarý akýtmaz. Yutkunur usulca içine akýtýr göz yaþlarýný çocuk. Biraz mahcup; Biraz üzgün; Ürkek bir tavýrla yanlýþlýkla oldu elim deðdi kabuða der çocuk. Iþte benim de yanlýþlýkla oldu Kabuk baðlasin artýk iyilessin dedikce kendime týrnaklarými geçirip, yaramý yeniden kanatiyorum. Gözlerimde biriken yaþlarý Bisikletten düþen çocuk gibi içime akitmiyorum üstelik. Biraz mahcup Biraz ürkek Bir hayli üzgün bir tavýrla. Saliveriyorum yanaklarýmdan aþaðý Ve her seferinde yarama deðiyor Tuzdan yaniyor Çok acýyor dizlerim Çok aciyor... S.B 01.10.2018 Fotoðraf bana aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Deniz_1970 (Deniz_70) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.