Ben yalnýzlýðýmý seviyorum,
dünyaya yalnýz geldim,
yalnýzda gideceðim hayattan
sýrf bu yüzden
yalnýzlýðý seviyorum ben
Geceler sýrdaþým benim,
sýrdaþým yoldaþým benim.
geceyi de seviyorum
o da benim gibi
yalnýzlýðý seviyor
Zifiri karanlýk dehlizlere
tüm dertlerimi atýyor
Ne o benim sýrlarýmý
ifþa ediyor nede,
ben ona karþý acýmasýz oluyorum
gecenin karanlýðý
isyanlarýmý,gözyaþlarýmý
göstermez kimselere.
iþte bu yüzden geceyi,
ve karanlýðklarý seviyorum
Geceler sýrdaþým,yoldaþým benim.
Ýçimi bir hüzün kaplasada,
gecenin karanlýðýnda,
demir atacak tek sýðnaðým,
Hasretin,özlemin biteceði son durak
içimi dökeceðim sessiz geceler,
ve ertesi günden kalmýþ
gecen sancýsýyla sabahý doðurur
günün aydýnlýk yüzü
dünün karanlýðýndan býkmýþcasýna
yükseliverir ufuktan güneþ
düþlerin mahmur sabahýna uyanýrdýr
kimbilir Asi yüreklim,
gecenin sonunda
belki bir sabah filizlenir çiçekler.
m.yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.