Ahiret Sonrası Cehennem.
Ne baharý sevdim ne de kýþý
Ben huzuru sevdim.
Çoðu aramayan garip özüm de
Bir kuru ekmeði sevdim.
Kurmadým büyük hayaller
Yaþadýðým gerçeði sevdim.
Dün aldýðým ekmeði bugün alamadýðým da
Almayý ümit etmeyi sevdim.
Küsmedim hayata, intikam haddim deðil
Derdi verenin beni unutmadýðýný sevdim.
Bazen içten içe üzülsemde, kýrýlsam da
Þükür etmeyi bilen içimi sevdim.
Karanlýk bir geceyi yaþarken umutlarým
Siyaha aþýk olmayý sevdim.
Her daim bir adým geri dursam da
Kutsal denince koþmayý sevdim.
Ahiret sonrasý bir Cehennem gibi burasý
Cennet için savaþmayý sevdim.
Ölüleri bulamadým topraðýn içinde,
Kanatlanýp giden ruhlarý sevdim.
Geri sayým bir gün bitince
Utangaç ve mahcup yüzümü sevdim.
Melekler hesap defterini önüme getirince
Rab’bim bilir, ben bilemem! demeyi sevdim.
Otururum her akþam böyle derin derin
Derinler içinde þiir olmayý sevdim.
Göçüp gideceðim bende vakit gelince
Ardýmda bir iz býrakmayý sevdim.
Herkese deðer verip sevdiði için
Saf kalbimin saflýðýný sevdim.
Kýymet bilmediler diye darýlmayýp
Eyvallah diyerek yaþamayý sevdim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.