Güneþ gibi tek baþýma kendi içimde dönerim;
Akþam olur umut biter, yalnýzlýðýmda batarým.
Fitilsiz bir mum gibiyim bir damla yaþla sönerim,
Geceleri sensizlikle koyun koyuna yatarým.
Toprakta yatan duyar mý, gönül sesimdeki ahý;
Ahirette bekler mi ki, uzaklara seken ahu
Efkâr bastýkça aðlama dolduruyor bütün ruhu;
Gözlerimin bebeðinde gözyaþlarýmý tutarým.
Aþkýn hala gönlümdedir, lakin sensiz ölüyüm ben
Bakma gezip tozduðuma; bir kefensiz ölüyüm ben
Aklým gel-git, ruhum gel-git, hiç nedensiz ölüyüm ben
Gönlüm sesidir þiirler; þiir yaþar, ben biterim.
Bir ömür tükenip gitti bu dünyanýn telaþýnda,
Ýki tarih arasýnda ben varým mezar taþýnda,
Ýsterim ki aðlayayým her gece kabri baþýnda,
Göz kurumuþ aðlayamam, dertlerime dert katarým.
Coþari der; isterdim ki ömrüm boyu benimle kal!
Kök koptu ya topraðýndan, kurumaya mahkûm bu dal!
Kalp sahibem; ya geri dön, ya da beni yanýna al!
Sanma ki yaþar Coþari ölmekten daha beterim.
Ýbrahim COÞAR