Uyu yasým var anne
Düþünmek istemiyorum acýyý zulmü
Güzeli çirkini
Düþlerimde bari kurumasýn istiyorum
Göz pýnarlarým
Yerinde kalsýn her þey yerli yerinde
Mavi gökyüzü
Yeþil yeryüzü
Kan kýrmýzýsý düþmesin hiçbir topraða
Gül yapraklarýndan baþka
Uyu yasým var be anne
Kulaklarým duymasýn o iðrenç sesleri
Takýlmasýn ayaðýma çöpler pislikler
Yordu bu kaldýrýmlar beni
Yoruldum hayattan
Kaldýrýmlar ki anne;
Yolun iki yaný yýkanmýþ, temiz, mis gibi
Ama yolun iki yönü gibi
Ýkiyüzlü
Ve hatta aç gözlü
Lekelerle dolu anne
Uyu yasým var anne
Gideceksem de ölüme
Bu lekelerle deðil
Berrak olmalý her þey
Görmek istemem mesela yalan aðýtlarý
Ýçten gelmeyen feryatlarý
Ýnsan dediðin anne
Ýçi dýþý bir olmalý
Uyumam gerek anne uyumam
Ýnsanlýklarý ile býrakmak için
Güzel gördüðüm insanlarý
Sen öðrettin ya bana anne
Hiç bir mazluma
Hiç bir güzele asla kýyamam…