Sensizliğimim canı burnunda

kýrýla kýrýla inceldi kalbim ay gibi
karanlýðýna yenildi
sen hiç doydun mu týka basa yalnýzlýða
dondu mu gülüþlerin
ciðerlerine kadar saran yangýnda



yüreðimin gökyüzüne uzatma baþýný
uzatma sakýn
gözyaþlarýmla ýslanýrsýn
gözlerimi gecenin gözlerine kapatýrým
çatlayan dudaklarýmdan sýzar adýn
peþine düþmedim benden götürdüklerinin
belki geçer fakirliðin





ben beni terk etmeyen
bendeki seni sevdim
bilirsin
aza kanaat etmeyen çoðu bulamaz
azýmda sensin



sensizlik senden kalan her þeyin adý
içimde meydan savaþý
tekmeleniyor dudaklarýmýn kapýsý
haykýrýyor sessizliðim
bugün bir uðra
sensizliðimin caný burnunda
çok özledim







Canan EREN


26 EYlül2018 / Balýkesir-ERDEK







Sosyal Medyada Paylaşın: