KOZMİK KITA
uzak bir asyasýn þimdi
kendi denizini özleyen
yelken yelken sana geleceðim
kuþ kanadýnda uzun yolculuklarla
tomurcuðu çatladý çiçeðimin
aðaçlarýn sevinçlerinde bak iþte bahar
hangi kýyýya uzanýyor gözlerindeki hasret
evrensel bir zaman çukuruna düþmüþlüðüm bu belli ki
gövdemdeki karanlýklarý attým þafaklarda
çiçekli bir kadýným ulu yalnýzlýklarda
þiirin büyüsüyle selamla umudu
masalsý bir yolculuktur yaþam kýr zincirlerini baðýþla susmuþluðumu
poetik bir düþlem yarattým senden
yeniledim evreni saklambaç oyunlarýnda
kutsal bir tacý fýrlatýp attým denizlere
bir tüneli geçer gibi geçtim dünyanýn karanlýðýndan
samanyolunda raksediyor yýldýzlar
ateþten ýrmaklar geçerek ulaþýyorum kozmik düþleme
yeni türküler söyleyeceðiz kentlere
altýn baþaklý çocuklarla
aydýnlýk içinde açacak yeniden salkým saçak erik aðacý
susmayan senfonilerle çýk gel i mgeler evreninden
uzak bir asyasýn þimdi
bir çýð gibi üstüme kopan
hepimiz ölümün niþanlýsýyýz sevgilim
Ömriye KARATAÞ
24.09.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.