UNUTTUM KENDİMİ.

Her günüm bir çile bitti umutlar
Gülmek elde deðil gözüm unuttum
Baþýmda dönüyor kara bulutlar
Hep kýþý yaþadým yazým unuttum

Yaþým küçük iken düþtüm yollara
Heybemde azýðým doydum yýllara
Savurdu yel beni düþtüm yerlere
Susturuldu dilim sözüm unuttum

Bazen þiir yazar türkü söylerdim
Dostla arkadaþla gönül eðlerdim
Gönül feryat deder hemen aðlardým
Duvarda asýlý sazým unuttum

Böyle yaþamaktan kurtulmak çâre
Yüreðim yaralý hep pâre pâre
Benden selam olsun ahbap’ý yâre
Küllerim savruldu közüm unuttum

Vahap der kadere hep isyan ettim
Anýlarý yazdým derde dert kattým
Uyku tutmaz oldu kâbusla yattým
Yürüdüðüm yolda izim unuttum...

Vahap Ünsal. 9/9/2018

bu naçizane þiirimi seslendirip yorumlayan çok deðerli Dr þair ve yorumcu funda saðlam Hanýmefendiye çok teþekkür ediyorum saygýlarýmý sunuyorum

Sosyal Medyada Paylaşın: