Baharın Gelmesini Bekliyorum

iþlek bir kaldýrýmda yürüyorum
bir baþýma, bir de sen varsýn
elinden tutuyorum

rüzgardan daðýlan saçlarýnla konuþur gibiyim
belki gökyüzü karanlýk
ama topraða düþen bir yaðmur damlasý gibiydin
elime bereket katýyordun
yüreðime su
yüzüme gülümseyen çocuklarý

bazen ölümü anýmsatan gölgemle yürüyorum
yanýmdasýn ama hiç yoksun gibi
hiç yaþamamýþ gibiydim
sanki daðlarýn ardýna gizlenmiþ bir mutluluðu arýyordum
sýrtýmdan vuruluyordum
omzumda dalýndan düþen bir yapraðýn sessizliði vardý
bense hangi duvara sýrtýmý yaslayacaðýmý bilmiyordum
bir þeyleri anýmsar gibiydim
ama anýmsadýðým hiçbir þey yoktu

kendimi en çok kendimden uzaklaþýrken seviyordum
kendi kendime sustuðum zamanlarý da
küsüp bir çocuk gibi dudaklarýmý büktüðüm zaman daha çok
bazen en eski þarkýlarý dinlerim
kendime en yakýn olanýyla kadeh tokuþtururum
sonra özgür mü, tutsak mý olduðumu düþünürüm
öfkesine yenik düþmüþ bir deniz dalgasý gibiyim
sustukça sarhoþ oluyordum

yüreðim taþ gibi katýlaþmýþ
bir kapý açýlýp
bir kapý üstüme kapanýyor sanki
göz açýp kapayýncaya kadar geçen bir ömür gibiyim
korkuyla cesaret arasýnda gidip geliyorum
sonra savaþ sonrasý söylenen bir þarký gibi
kýrýlmýþ bir yürekle bakýyorum etrafýma

kendime bir yalnýzlýk borçluydum
yalnýzlýðýmý seni düþünerek bozuyordum
ve içimdeki yalnýzlýkla
kocaman bir özlemek kurdum kendime
kýrýlgan bir yürekte
illegal bir sevdayý saklýyordum
hem yaþamak kadar yakýným sana
hemde ölmek kadar
ama sevmek kadar özlüyorum seni

ve soðuk bir duvarýn karþýsýna geçip
hangimiz daha çok üþüdük diye sordum
içimdeki boþluktan kurtulup
ilk senin boynuna sarýlacaðým
belki o zaman üþümez yüreðim

kýrýk bir kalple
baharýn gelmesini bekliyorum

ibrahim dalkýlýç

21.09.2018
21.00 izmir












Sosyal Medyada Paylaşın: