Baþka þairler görmesin diye üzerini karaladýðým kalemin ucunu bile kýrdým perdeleri yaktým Berlin’e benzer duvarlar döþedim pencereye tel örgülerle kuþattým ordular yýðdým yeryüzünün ýþýklarýný söndürdüm güneþin önüne devasa aynalar koydum seni kör karanlýktan bile sakladým adýnýn ezberimden çýkmasý an meselesi yüzün yavaþça siliniyor sesin dünyanýn yörüngesinden ayrýlmýþ öyle uzak seni ben bile bulamýyorum iþte bu kadar benimsin hem bana ait hem gitmek üzere...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.