Eylül Sonatı

Biliyorum;
Bu akþam baþ baþa kutlayacaðýz
Ve de kutsayacaðýz bu özel günümüzü
Þiir im Aþkým...

Birbirimizin gözlerinden okuyacaðýz
Þiirlerimizi birbirimize
Yine de yazýya dökmek geldi
Anýlarýn bir kýsmýný Ýçimden

Yýllar önceydi;
Cemreler tek tek düþmüþ
Vapur güvertesinde oturacak kadar
Isýnmýþtý havalar

Öyle ki,
Beyaz puantiyeli
Mavi ketenden kloþ eteðim
Bebe yakalý karpuz kollu ince keten
Beyaz bluzumla
Beni alýp gök yüzüne uçuracak kadar
Þiirseldi kar beyazý Martýlar da o gün…

Elimde aþklarýn kutsal þairi
Cemal Süreya’ nýn
100 Aþk Þiiri kitabýna
Dalmýþken aþkýn sihriyle...

Kaldýrdým baþýmý
Üstüme düþen bir gölgenin hissiyle

Kilitlendi gözlerim
Þiir þiir bakan genç bir adamýn
Gözlerine aniden…

Yaný baþýmdaki yeri iþaret etti
Bana gülümserken
Oturabilir miyim? dedi
Cevap bile veremedim
Büyülenmiþtim gerçekten…

Oturdu.Cevabýmý beklemeden
Adým Ozan dedi
Müzisyen bir anne babanýn oðluyum

Çok güzel çok þýk çok zarif ve etkileyici
Bir genç bayansýnýz
Ýsminizi öðrenmek istesem
Söylemek ister misiniz bilmem?

Ýkisi de þair bir anne babanýn kýzlarýyým
Ýsmim Þiir diyebildim usulca
Ýçimdeki bir ses söylemiþti sanki bunlarý ona
Ben çekip alamamýþtým o þiirsel bakýþlarýndan
Gözlerimi hala…

Ellerimi tutup Kalbinin üstüne koydu
Benimle evlenir misin Þiir? dedi
Kocaman birer öpücük doldururken avuçlarýma
Þiir kokulu…

Ben sana Eylül’ü konuþmak için deðil

Ben sana bir ömür boyu aþýk olmak
Seni yaþamak
Seninle var olmak
Seninle gülmek

Ve
Seninle seni solumak için
Þiirler ýsmarlarým Þiir im…



Sosyal Medyada Paylaşın: