EL AÇTIM DUY DİYE

Sen yoksun diye, hicrandan ölürüm,
Durma yarim dön gel uzak ellerden.
Bil ki geçmez, sen olmadan bir günüm,
Gelmezsen sorarsýn beni ellerden.

Baktým yollarýna, kokun gelmiyor,
Gül attým yollarýna koksun diye.
Kader seni görmeye yol vermiyor,
Yollar yaptým, aþýklar geçsin diye.

Her yanda adýný duyar bakarým,
Duyarým da, gülüm geldi sanýrým,
Her gün seni arar, seni sorarým,
Þu kaderimde artýk gülsün diye.

Ben yandým, bahçede güllerim aðlar,
Sen gelesinde, bülbül gülsün diye,
Yanýmda garibim anam da aðlar,
Sen gelesinde, oðlum gülsün diye.

Bilemezsin yolun sonu ne olur,
Gidersin bir kötüye yok olursun,
Düþersin kötü derde verem olur,
El gün içinde madara olursun.

Ahvalim budur sana ey Yaratan!
Kimi gelir kim göçer bu dünyadan,
Havadan topraða, cemre düþmeden,
Kulunum, el açtým sana duy diye.!

Ahmet KARA - 1993 DÝYARBAKIR
Sosyal Medyada Paylaşın: