Uyandý yeryüzüm Mahmur bir yeþilliðin koynunda Havada aksak bir bahar Yüzümde aþkýn bin hali Sularý yere çeken aymazlýk Geceyi heba etti Kambur bir yaslanýþla
Kokuyor efil efil Ýçime ömürler dolduran hayat Kokuyor kokluyorum Perdelerin ardý giz Hüznün öpülmedik yerini býrakmam artýk
Tadý akýntýlý bir ýrmaða çalýyor Sevdanýn artýk bu sabah Ýpekler kuþandý ellerim bu doðru Yenilendi gözlerim Sabahtan sabaha kadar Ýlikledim aþký göðsüme Terim aktý incecik Zar atmaktan deðil Emek vermekten aþka
22 Nisan 2007 / 07:48 Þükrü Özmen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şükrü Özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.