GÜZ ÇARPMASI

kýrýlgan bir zamanýn
çentikleri yürüyor tenimde
güz elinde süngülenmiþ
aðaçlara benziyor akþam
milyon katmanlý bir yorgunluðu seriyor
siyahýn kollarýna
yüzüstü düþmüþ bir hayatý çiðniyor
kentleri terkedemeyen yalnýzlýklar

usumda kerpiç döküntüleri
felçli yollarda takatsiz gölgeler
demini zehre mayalayan çay
gýrtlaðýma oturuyor akýþkanlýðýna inat
suskunluðun son kýrýntýlarýný eziyor dilim
depremler doðuran deprem oluyor þiir
nizami bir düzlük bölünürken düþümde

yanaklarýmda yaprak açýyor ýsýrganlar
yosunlu bir el dokunuyor yamaçlarýma
yüreðimde sancýlý bir yara
hançerine sarýlýyor
yaratýcýsýnýn soðuk bedenini ýsýtmak için

bir tarafým çöl
gözlerine mil çekilmiþ nehirleri selamlýyor
belli su aziz bir kýtlýðýn yanýndan geçmiþ
dokunmamýþ hiçbir þeye
o yüzden böyle dipdiri
öldürmüþ az ötesini hasretten

nerden toplayýp getirsem kendimi
kaç parçaya bölmüþ beni zaman
kime sorayým kimde kalmýþ
bugünkü en son parçam

söndürülmüþ ateþ
isli gök
külde boðulmuþ toprak
söyleyin bana
kayýp denizlerimi kim içmiþ
neden yüzümden dökülüyor
öksüz martý çýðlýklarý
ben kayýtsýzca gülerken

19 EYLÜL 19
ali rýfat arku
istanbul
Sosyal Medyada Paylaşın: