korkunun beyazýný çektim bir aralýðýn sýkýntýsý kayboluyormuþum anýmsadým birden o eski patika yolu sarý zaman þarkýlarýný toparlayýp bastým kalbime
boþluðun konuklarý gece gececiler kýmýldayan yaprak týkýrtý ve abis su þýmarýk yaz boyu beni baðýþladý duydum ki sonbaharýn içinde bende varým düþünüp durdum kendimi yalvarýp yaralý göðe doðru
biliyorum savrulmak þansým durulur gibi deðil tam unuttum derken uyaný vermek yaðmurlarýn gürültüsüyle karma karýþýk an büyüsü ölü aðzým topacýný çevirip gülümsüyor yüzüme
bir araya gelip bir daha birbirimize gözü kaþý dudaðý yalan nisan ne demek bu yanýlgýyý çevirememek karanlýða yaslanýp huzur dilemek sonsuzluða.
Sosyal Medyada Paylaşın:
molilaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.