“ YETMEYEN TÜRKÇEMSÝN “
Ýçim dumanlandý, gözlerim yorgun ;
Kaç bahar oldu sevdiðim serden ayrýlalý
Dostlar meyil olmuþ yaþlý gözlere sevda
Nicedir halim söylemeye dilim varmaz…
Özlem Ankara, Derman Ankara, Sevda Ankara;
Yaralar yalan olmuþ, kabuk baðlamýþ dolmuþ..
Zalim felek kýymak için beni yol tutmuþ
Tek zorda olan pervazsýz dosta selam…
Ýnce kýrmýzý bir sevda, özlem gülü koydum
Zifiri karanlýk, yýldýzlar, güneþ ve ay üstüne…
Geceleri uzattým sabahlarý baðlamamak için yarýna
Uzattým……..!
Sabrýmýn taþýný, bir nebzede olsa umudu kýrmadan.
Dokundum umuda sabaha karþý gözyaþlarýmla
Özlem çektim, hasret çektim, sinir oldum boþ duvarlara
Konuþmak ve sonuna kadar aðlamak istedim delice
Yalnýz kimsesiz…
Hüzün boðazýmda daralan cümleler dudaklarýmda….
Düþlerim yorgun , ben yorgun , sevdan yorgun…
Kimseler yok yüreðimin bol koridorlarýnda.
Beynimde sensizlik türküleri, düþlerim yorgun..
VE YENÝ BÝR GÜN…
Ve sana söylenecek son söz :
“ Bir þeyleri anlatmaya yetmeyen Türkçemsin… “
Olgun Ersin KILIÇ
31.05.2008 15:38
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.