BÜYÜK ADA

Aþýðým sana Ýstanbul

Bu aþk
bir heves deðil

Bir alýþkanlýk
hiç deðil


Bu baþlý baþýna
bir tutku

Yorgun gözlerle seyrederken

Ýstanbul’un boðazýný

Ada vapuru geçti
gözlerimin önünden


Yandan çarklý gidiyor dedim içimden

Kahveci, gazozcu, simitçi vardý
güvertesinde

Bir þarký yükseldi
denizin derinliklerinden


Neþeyle huþuyla
senelerin vermiþ olduðu

Zaman aþýmýyla gidiyordu
ada vapuru


Birden aklýma
ailem geldi

Bu þarký
onlara gelsin dedim


Büyük adaya gidemiyordum

Ama
çok mazimiz geçmiþti
Ailemle Adalarda
Sosyal Medyada Paylaşın: