Yaþýyorum içimde, tek baþýma, nefessiz
Galiba ölüyorum, loþ bir köþede sessiz
Duvarlarda sedadýr ruhumun feryatlarý
Yaþýyorum içimde, ben bütün tezatlarý
Beni ipten alandýr aþkýn ve o gözlerin
Belki bilmezsin ama hayat verdi sözlerin
»Ýntihar eden Þâir« olurum belki birgün
Bitmiyor bana reva görülen çile, sürgün
Ektim ekmesine de, yeþermedi baþaklar
Sen ölüyorsun diyor saçýma düþen aklar
Benim için sonbahar oldun, kýþý görmem
Mezara girerim de baþka gönüle girmem
Belki bu gece, belki yarýn, vakti meçhûldür.
Ölmeden son kez beter ol deyip beni güldür
Teþekkür ediyorum sana, güldüm sayende
Hakkýn ve emeklerin hakikaten çok bende
Aðzým sadace sana güzel laf yaptý Leyla
Çünkü seni seviyor, seviyor bu Budala
Her Þâirin »Maþûku« olur, ilham aldýðý
Ve dünyada aþkýyla, adýyla nam saldýðý
Dilek dilerim güneþ doðar iken her sabah
Eminim ki duymaktan býktý ismini Allah
Ýstedim ki haberin olsun garip halimden
Kim bilir yine, yine tutarsan þu elimden
Ýnan seninle dedim »Çok þükür hayat varmýþ!«
Özlemde, gamda bile ne büyük lezzet varmýþ
Ömrümüm bu son demi, bu kalkansa son gemi
Beni, seven adamý, LEYLAÂÂÂ’M, unutma hemi
S/ÂYE 18 EYLÜL 2018/ ESKÝÞEHÝR