güneþin gökyüzüne vedasýný izledim sessizce nasýl da üzgündü gittiði için utandý bir kýzýllýk yayýldý bulut yanaklarýna anladý gökyüzü ýþýðýnýn gittiðini sarardý, soldu çaresiz güneþ son bir çýrpýnýþla pembe bir gül uzattý özür dilercesine sevgiyle öptü gökyüzü pembe gülünü rengi yayýldý suskun dudaklarýna birden sen geldin aklýma senin vedan ve gidiþin parçalayýp kalbimi en derinden incitip, acýtýþýn güneþ hiç deðilse ay’ý ve yýldýzlarý gönderdi sevdiðine bekle gelicem dercesine sense gözyaþý ve keder býraktýn sonsuza dek gittiðini bana böyle anlattýn...
Eser Aslanlý izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Eser Akpınar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.