BİR TEBESSÜMLÜK HAYAT…

BÝR TEBESSÜMLÜK HAYAT…

Bir gün inþallah
O tebessüm de alýrým senden.
.On parmaðýmý birbiriyle
birleþtirdim,
Ýki iþaret parmaðýmý
onlardan ayrý birleþtirdim
Seni hedefime aldým.
.Sana mý?
Yoksa kendime mi?
Bu sitemlerim
Çok belli deðil ama
Ýçimdeki bu taþkýnlýðýn
durdurmanýn bir yolu olmalý
Hýrçýným,
Öfkeliyim, ama sakinim.
.Savaþ içerisinde deðilim,
Barýþla oldum olasý barýþýðým.
Kýzýl benizli çocuklar gibi
hep haþin ama hep kendi içinden
kendi yataðýna akan nehirler gibiyim…
Öfkemi sindirmek,
korkularýmý dindirmek için
Sakin görünmek alýþkanlýk oldu bende.
Bu çok gereksiz bir durum
bunu da biliyorum ama bazen,
bazen, sanki tüm kötülüklerin
nedeni benmiþim gibi hissediyorum.
Tüm yoksulluklarýn da sebebiyim.
Uyum konusunda da zorluklar çekiyor,
Kendimi soyutlamýþ, uzaklara gitmiþim sanki
Yalnýzým ve her þey çok gerilerde kalmýþ,
hiç olmamýþtý ki bende bir bütünlük,
deyip, derdi kederi içime alýyorum
Kendimi yine kendimle kapatýyorum.
Bu yetmiyormuþ gibi, üstüne üslük
bir de küsüyorum nedensizce.
. Bazen de aferin sana,
alkýþla kendini duyulsun alkýþlarýnýn sesi
ve kendine yarattýðýn bu karanlýk dünyada
nasýl mutlu olduðunu görsün herkes.
Ben hala buralardayým,
Bir adým yol alamamýþým meðer
desem de kendime,
Durum hiçte öyle deðil.
Çok daðlar aþýldý,
Çok yollar katledildi ama
Benim içimde ki o çocuk hiç büyümedi,
Sanýrým büyümeyecekte.
Ýþte hayat, bunun içindir ki,
Çöl ellerini yakamdan aç yollarýmý,
Benim yapacak çok iþim var daha
Ve býrak beni, ben yoluma devam edeyim,
Bunu ne kadar hak ettiðimi,
Sen de çok iyi biliyorsun
Hayat, artýk býrak beni gideyim…

Gündüz Yavuz..
Sosyal Medyada Paylaşın: