Ne güzeldir söylemesi bile Gazi köþkü, Mardin kapý, Yeni kapý, Ofis, Baðlar, Alipýnar, Daðkapý, Urfa kapý,ali paþa,dört ayaklý minare, Ulu cami,yedi kardeþ burcu… Bunlarýn adý Diyarbekir…. Anlatýlmaz yaþamak gerek bu þehir de Baþ dönmesi gibidir diyarbekir, Yürek türküsüdür diyarbekir…
Hani savrulurdu ya bedenlerimiz ordan oraya Hani yürürdük ya dört ayaklý minareden melik ahmede
Ey umutlarý ateþe atýlmýþ yalnýzlýðý yakýlmýþ kent Ýçimdeki ince bir çizgisin sen Yorulmuþ dermanýmsýn sen Uykularýmda beni vuran mermisin sen Bu kaçýncý vuruluþum, bu kaçýncý ölüþüm Sana… Ahh,Diyarbekir ah… Hiç bir hece yetmiyor seni yazmaya Yazmak istesem de yazamýyorum. Yaðmursuz bir bulut çökmüþ sanki üstüme Zavallý tutsak gözlerim baktýkça sana, Þiirsiz sancýlarla daralýyor göðüs kafesim. Hangi yöne baksam sokaklarýnda, Devrim acýlarý sarýyor yüreðimi. On gözlü köprü, Benusen, Fiskaya, Heysel bahçeleri…. Düþündükçe yüreðim üzgün, beynimi sarmýþ hüzün. Akan Dicle nehrinde, karacadað da sabahsýz gecelere haps oluyorum. Geceleri bir umut nöbetlerinde, küf tutmuþ surlarýnda,avlularýnda Soluksuz Ahmet arif,cahit sýtký okuyorum. Zemherinde Ahmet kaya dinliyorum.
Öfkelerim kadar büyük Dicle de, yýkadýðým duygularým, umutlarým sel olup akýyor….
“Umudumun umudusun Diyarbekir”
27.04.2018 07.09.2018 / Bayram Köse
Sosyal Medyada Paylaşın:
Şİİr YAPRAĞI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.