Çocukluğumun Geçtiği Yerdeyim
Bir rüzgar esiyor,hýþýltýsnda saklý çocukluðum.
Dinmeyen bir yaðmur yaðýyor.
Güneþ yarý giyinmiþ,yarý açýk.
Kuþlar üþüþmüþler bir aðacýn dalýna.
Çocukluðumda dinlediðim þarkýyý,
Mýrýldýyor hep bir aðýzdan...
Rüzgar,Yaðmur,Güneþ ve çocukluðum.
Ne de güzel bir orkestra...
Huzur veriyor ruhuma;
Mevsimler gelmiþ geçmiþ,
Bir yaprak gibi savrulmuþum.
Dalýndan koptuðum yerdeyim yine.
Birlikte dað bayýr gezdiðim çocuklar,
Gizlenmiþler üstü kapalý bir yerde.
Biliyorum,bu yaðmur dinmeyecek.
Ve ben hep ayný yerde bekleyeceðim;
Çocukluðumun geçtiði yerde...
Bir kuþun kanadýna týrmanýyorum.
Gökyüzüne doðru uçuyorum.
Eski günler geri gelsin diye,
Bulutlarý dikiyorum,dantel dantel.
Ve bir Güneþ doðuyor çýrýlçýplak.
Yaðmur diniyor sonra, usulca.
Çocuklar hep birlikte çýkýyor,
Zamanýn tutsak býraktýðý yerden.
Hayalini gördüðüm son rüyada,
Gözlerimi açýyorum ki ölmüþüm!
Mehmet Hatip YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
MEHMET HATİP YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.