Öyle bir geceydi ki sabahý yoktu inan Tövbenin denizinde boðulmak üzereydim Her bir günahý için ahretten önce yanan Özü etten kemikten mum olmak üzereydim
Bilmiyorum o gece asýl amacým neydi? Tesadüfen öylece hayatýndan geçiþim Bilmiyorum belki de kaderdeki cilveydi Son manzara olarak gözlerini seçiþim
Her þeyi ve herkesi kendi haline koyup Nerdedir bilinmeyen uzak diyara gitmek Belki de ihaneti masumiyetten soyup Mazide saklý kalan vefasýz yara gitmek
Ve sonra seni gördüm etrafýnda bir duman Gözlerin ela gibi yüzün yorgun ve soluk Ellerimi tutup da bana dokunduðun an Bir ateþ çemberiydin yalnýz ellerin soðuk
Tam da fýrtýnadayken sýðýndýðým bir liman Sen beni uçurumun kenarýndan alansýn Ve tam umut ýþýðým söndü dediðim zaman Sen bir güneþ misali ruhuma can olansýn
Beyazmelek/14.09.2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
beyazmelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.