Bir Satır Yazılan

Kalemi kýrýlmýþ þiirler yazýyorum,
Geriye hiçbir iz kalmadý bitirdiðim cümlelerden.
Bir silgiye bile gerek kalmadý,
ben bir iz aradým oysa,
Yinede kýyamamýþýmdýr belki bir satýr yazýlana diyerek,
Bu odanýn tüm köþelerine baktým.
Kýrýk kalemlerden çokca buldum,
Yarým kalmýþ þiirler geçti elime.
Birbirine eklesen bile bir þiir olamayacak kadar yarýmdýlar.
benim gibiydiler iþte.
Onlarda bir yerde benim gibi tamamlanmayý bekleyen bir kaç kelime.
eksildiðinin farkýnda deðiller, onlarda benim gibi.
Hep beraber tükeniyoruz sevgilim,
Herþeyimizle, Kelime kelime..

Bakýyorum da,
Sana git/me diye þiirler yazmýþým.
birinde git, birinde gitme.
Birinde hadi bit, birinde dur bitme!
Sen hangisini üzerine aldýn ki,
O kadar çok geldi iþine.
Bu kadar gitmeyi nereden öðrendin sen.
Ben bu kadar gitme demeyi nasýl baþardým?

Yine de tutunacak þeyler buldum hayatta,
Hepsini kökünden sökmek istediðini biliyorum.
Býrakabilirim de,
Yazdýðým gitmeler geliyor aklýma.
Gitmek istemiyorum,
Gitmeni istemiyordum.
Yine de yazacak birþeyler býrak bana,
Belki dün kýrdýðým kalemlerden birinin ucu hala açýktýr,
Belki ucu bucaðý görünmeyen yollarýn ardýnda,
bana açýlacak bir kapý kalmýþtýr hala..?

kurduðum hayaller yýktýklarýnýn yanýnda bir hiç.
Bir hiç bile olsa yanýnda.
Bir hiç bile olsak yanyana, belki geliriz diye.
Herkesin yanýndan gittim ben..
Bu þehrin tüm sokaklarýna adýný söyledim.
Seni hiç görmediler.
Hiç yürümedin hiçbirinde.
Belki yolun düþer de, kaldýrýrsýn yerden düþürdüðün beni diye,
Düþtüðüm yerden bile kalkmadým ben.
düþtüðüm yer bile kaldýramýyor artýk yaptýklarýný,
Yapamadýklarýnýn hesabýný tutuyorum bende..
veripte tutmadýðýn sözler geliyor aklýma.
Aklým gelmiyor aklýma..

Yine bir eylül gecesi,
yapraklar hafiften sonbaharý giyinirken.
Ben yine çýplak kaldýðým yalnýzlýðýmla.
Seni sevebilmiþtim yaþarken, ölürken anýmsamayý sevmiyorum ben.
kapat tüm ýþýklarý.
Yada býrak ýþýk gördüðün yollar gelsin aklýma.
herþeyi býrak, beni býrakma.
sen burda kal ben gideyim derdim de..
Öyle de sensiz..
Son nefesinde dile gelen,
son nefesine kadar dilsiz yaþamýþ bir kelime;
dilini ýsýrarak kopardý içimde.
Artýk söyleyecek son bir þey bile kalmadý.
Bir yarýsýndan ayrýlmýþ o kalemin bile söyleyeceði birþey yok artýk.
Benimde susmam gerekirdi burada.
Bu þiirin kalemini kýrmalýydým burda.
Ama belki son bir git/me iliþir diye dizelerime,
Dizlerimi kýrdým döndüm önüme.
Yolunu gözlüyorum pencereden.
Bir gün yaðmur yaðacak biliyorum.
Bir gün bir akþamüstü,
Yaðmur yaðacak ve sen geleceksin biliyorum..
Bunu nereden bildiðimi bilmiyorum.
Sanýrým tükeniyorum.
Ben gittiðimde. yani bir daha ben olmadýðýmda
beni özleyeceksin biliyorum...

ybarskanmay 14.09.18 02:10



Sosyal Medyada Paylaşın: