Uzunca bir aradan sonra
Yine sen düþüyorsun kalemimin ucundan…
Karanlýðýn ortasýnda
Uyku ile cebelleþirken
Sahlep kokuyor burnuma
Geçmiþten ese ese
Sýcacýk.
Beynimin en derinlerinde
Gömüldüðün yerde
Rahat durmuyorsun
Gece gece bu sahlebin iþi ne düþlerimde
Kaç uzun yýl geçti
Her þey deðiþti
Þu oturduðum þehirde
Kaç ev deðiþtirdim bir bilsen
Gördüðüm yüzler
Konuþtuðum sesler
Aðaçlar çocuklar
Kokladýðým çiçekler
Hatta mahalle arasýndaki
Kediler köpekler bile deðiþti
Bir sen deðiþmedin
Unuttuðumu sandýðým her an
Hiç ummadýðým bir þekilde
Düþüyorsun aklýma
Her yerde peþimdesin
Hep benimlesin
Ben bile deðiþtim
Saçlarýmda kar yangýný
Gözlerimde yýllarýn yorgunluðu var
Yanaklarýmýn alý soldu
Ellerim titrek çoðu zaman
Kendimi unuttuðumda
Unutur muyum acaba
Seni hangi zamana gömdüðümü
Bir þey var hiç deðiþmiyor
Zamanýn külleriyle örtülse bile
Aþk ayný aþk…..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.