Gece sabah arasý; Uykuya düþ molasý! Sancým beynimi yesin, Kime düþmüþ tasasý? Tilkim “Yat uyu” desin, Deðse Musa asasý; Tüm duvarlar delinsin, Alsam Boðaz havasý… Orda, kýyý boyunda; Kurtlarýn dev aynasý! Küçük balýk oyunda, Kuyruðunda þekerler! Balýkçý oltasýnda, Tuhaf tuhaf þekiller! Taþlarýn ortasýnda, Cesur kertenkeleler! Arabalar yüzerken, Teker takmýþ gemiler! Yolcusunu bekleyen, Ýskelede trenler! Yolcuya bilet kesen, Mavi cübbeli vaiz! Muhtelif, farklý desen, Elimde tahta valiz… Bu yol nereye çýkar? Ne iþaret ne de iz! Yaðmur saçýmý yýkar, Kafam su gibi aziz! Tepemdeki martýlar, Neden ediyor taciz? Uzun uzun adýmlar; Kaçak fikrimin kozu Koca koca dalgalar; Dolduruyor havuzu Havuzda kim yüzecek? Kimin kuruysa tuzu Denize kim girecek? Geride yutan tozu! Saydým hepsini tek tek, Saymadým uðursuzu! O þeytansa bu melek Diðeri suda semek Kocaman bir porsiyon, Tabaðýmdaki yemek… Bitmez mi bu aksiyon? Her aklýma takýlan; Üstümden geçen kamyon! Kýna diye yakýlan; Silip attýðým vizyon… Tekrar sahile dönsem Koþup nefesim kessem Kumlar engel olmasýn, Kimse demesin; “Sersem!” Ýsteyen öyle sansýn, Bedenim kuma sersem Onlar derdine yansýn, Pembe göklere insem! Yeþil bulutlar sarsýn, Yaðmur bir daha yaðsýn, Akýp gitsin vesvesem…
18 Ekim 2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
Türker Alpertonga Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.