Bazen içimi nedensiz bir üzüntü kaplýyor Bazense nedensiz bir sevinç Sevinç olunca iyi de Üzüntü olunca niye tuhaf geliyor insana? Bilmiyorum. Gözlerimi kapatýyorum Hissizleþmiþim. Ayaklarým beni dinlemiyor,gidiyor Birer birer adým adýyorum Gözlerim kapalý hala,sanýrým. Yer mi sallanýyor,deprem mi oluyor? Hayýr,hayýr!Kafamýn içinde oluyor bunlar. Düþüncelerim sarsýyor tüm bedenimi Yürüyorum hala istemsiz.Gerçek deðil sonuçta; Devam et! Burasý neresi?Nereye geldim,getirildim? Ayaklarým ne yaptýnýz,yoksa düþüncelerim mi demeliyim? Bir adým daha! Kenardayým. Yüksekteyim. Neresi burasý? Bir adým daha! Serin rüzgar,çýplak ayaklarým,pembe burnum. Bir adým daha! Yüksek,çok yüksek. Bir adým daha! Toprak yok.Düþüyorum.Hayýr hayýr uçuyorum. Artýk adým yok! Kanatlarýmý çýrpýyorum.Hayal deðil mi yoksa? Anlýyorum.Kanatlarým yok oluyor.Düþüyorum. Çakýlýyorum. Durdum.Sanýrým yükseliyorum. Kanatlarým mý onlar? Biliyordum! Bekle beni Tanrým,geliyorum...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asyairem KAYIŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.