Gölgemde gül yanaklý yüzünün durgun düþü-þü... Yüreðim yerlerde ki gölgede yaprak misali basmalarda çýtýrdamakta, Gölgesiz yaþamaya mahkum a(â)ný dindirir.
Mýsralarýn ruhu fýsýldar. Arzu kelimesi þahlanýr ve sensizliðe ilk tepkisini çift e atarak bizi gösterir. Sensizliðin kalbi bu hislerin sahibini iþaret ederek kendini gösterir. Gerçeklik ise bu aþkýn cezasýný keser.
Yapay kelimelerdeki duygusuzluk çaðý ... Kelimelerin kurdu ortalýkta gezerken aþk kelimesi zamana boyun eðmekte... Uzaklýðý yakýnlaþtýran kelimeler sundum, duygularýn suyu ile beslenen. Sen ise son duygu tetikçisiymiþsin beni öldüren.
Kendini satan sözler içimizde gezerken aldanýþ gerçekliði söndürür. Hasret bekleyene yokluðun acýsýný akýtýr. Duygularýn üstünü örten hayalin uzaklýk kokunu getirir bana. Sensizliðe deðdi artýk kelimeler, sevDAÐnýn yer-yüzü(m)nde yok olmasý bu... Sosyal Medyada Paylaşın:
KaTiL FaSuLYe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.