” DÜŞTE bile DARAĞACINA çektin hayallerimi “

Saðýr, kör, uzunken gece
Maziye daldým bir ara yine
Yokluðun yok ederken hayallerimi
Özlemindi ayrýlýða fal açan çingene

Yani seni düþlerken yavan belleðimde
Uykuyu alýþtýramadým bir türlü kendime

Zaman ve mekan durmuþken beynimde
Saatler yokluðunu çalýyordu
Ve bilmiyordun ki geceler uzun.. sabahlar olmuyordu

Döndükten sonra saða sola
Bilmem kaçýncý kez uyuyup,uyanýþýmdý
Ne zaman gözlerimi kapadým
Ve neresiydi bilmiyorum

Düþ de düþsü bir yer iþte
Yol uzundu ilerisi de karanlýk

Ýlkin konuþtuk havadan-sudan
Mutsuz görünüyordun biliyormusun küçük
Mahcup ve piþmandýn üstelik

Bir þeylerden rahatsýzdýn belli
Utanýyordun yüzüme bakmaya sanki

Bakýþlarýn kaçamaklý
Gözlerin,..
O zeytin karasý gözlerin buðulu
Gülen gözlerin sisli

Sonra geçmiþten konuþtuk bir ara
Sustun birden dokunmuþ gibi yarana

Dedim ya
Bir mahcubiyet bir utangaçlýk vardý üstünde
Neydi nedendi söylemedin
Üstelik ellerin de buz gibi soðuk
Korku mu heycan mý bilmiyorum
Ama titriyordun küçük

Yaa göçmen kýzý
Düþ mü düþünce mi
Hayal mi gerçek mi belli deðildi
Býrakýverdin birden ellerimi
Öylesine dikili koydun beni

Arkana bile dönüp bakmadan
Ve”Allah a ýsmarladýk” bile demeden
Kaçmaya baþladýn birden

Görüyorsun ya güzelim
Farklý yollarýn yolcusu olduðumuz nasýlda belli
Düþte bile daraðaçýna çektin hayallerimi
KAÞÝF KANÝ ERTÜRK Eðitimci þair yazar
Sarýkaya þair ve yazarlar derneði baþkan yardýmcýsý

Sosyal Medyada Paylaşın: