Puslu bir hava.
Gönlümün hovardalýða elveda dediði bir Pazar sabahý.
Aklýma düþtün iþte.
Ýçmiyorum artýk, söz verdim sana…
Beni sahte bir hasrete esir eyledin.
Nasýl bir vicdan sendeki.
Hep ayný yerde, hep ayný havayý solurken,
Ve hep ayný güne, ayný anda merhaba derken,
Ayrý ayrý yaþamak acaba neyin tesellisi.
…
Gariptir.
Sevdiðimi haykýrmaktan korkuyorum.
Geç kalmýþlýk hissi,
Ýçten içe kanatýyor yüreðimi.
Olmayacaðýný düþünmek bu gönül iþinin,
Bir o kayaya, bir bu kayaya savurup duruyor bedenimi.
Zamanýn çok yetenekli olduðunu bilmek ve bunu hatýra getirmek,
Azda olsa rahatlatýyor benliðimi.
Gariptir.
Seviyorum.
Gariptir.
Seni seviyorum.
Garip.
Sence de deðil mi?