Zifiri karanlýk bir geceydi Göz, gözü görmüyordu Yýldýzlar bile Göçüp gitmiþlerdi gökyüzünden Bir baþýna periþan halde dolanýyordu Yaðan yaðmurla sýrýlsýklam olmuþ Saçlarýndan damlayan yaðmur damlalarý Yüzüne düþüyordu O minicik elleri üþümüþ Kýpkýrmýzý olmuþ soðuktan
Ýçim cýz etti görünce Ne ararsýn yavrum dedim, sen bu gecede Ne ararsýn Kimin kimsen yokmu senin Baktý gözlerime Öyle baktýki Eritti içimi Sadece baþýný kaldýrýp Bir cýk diyebildi
Hadi gel benimle dedim Islak giysilerini kurutalým Bir sýcak çorba iç, karnýn doysun olurmu Birden çekti ellerini Yok dedi Yok olmaz Kýzarlar bana Kim kýzar yavrum demeye kalmadan Karanlýk sokakta kayboldu gitti Ardýndan baðýrsamda, duymadý beni
Ne zaman ki yaðmur yaðýp, fýrtýna çýksa O çocuk gelir, gözümün önüne O günkü gibi içim yanar Týpký onun gibi üþürüm bende Çocuk, þimdi kim bilir nerdesin nerde
Sosyal Medyada Paylaşın:
CENGİZ AKSU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.