unuttun mu beni
gecenin karanlýðýnda düþünüyorum seni
çýkmaz sabahlarýn karanlýðýnda düþüncelerim
gene yaktým bir sigara çektim içime derin bir nefes
üfledim dumanýný boþluða döne döne yükseldi havaya
unuttun mu beni caným hiç aramýyorsun günlerdir
gelmiyorsun görüþ günlerime çaðýrmýyor beni gardiyanlar
üstüme üstüme geliyor hücremin dört duvarý çöküyor tavaný
daracýk somyanýn yaylarý gýcýrdýyor fýr fýr döndükçe durmadan
çizdim gene bir çizik yer kalmadý duvarlarýmda
karaladým geçen günlerimin her birini çektiðim acýlarýmla
aðladým dün gece yaþadýklarýma yaþlarým oluk oluk aktý
dinmedi ömrümün yanlýþlarý doðrularý bulamadým gönlümde
yaktým bir sigara düþündüm dün gece hep seni
ne güzel günlerdi o günler bir hayal gibi geçti
demir parmaklýklarla çevrili gönül duvarlarým
ellerim kelepçeli,gönlüm firari bedenim bir ceset
güneþ bu gün bir baþka doðdu sanki hücreme ýþýk geldi
sanýrým sen geldin ziyaretime yüreðime doðdu sanki
ne olursun bir kerecik gel bari umut ver þu gariban yüreðime
umutsuz yaþanmaz deðil mi bir tanem geleceksin biliyorum bir gün
koridordan ayak sesleri geliyor tok tok çýn çýn ötüyor sessizlikte
kapýnýn kilidine bir anahtar sokuluyor usulca çevriliyor karanlýkta
içerimde bir heyecan bir nefes alýyorum derinden derine ciðerim þiþiyor
iki kolumda iki gardiyan þakýrdýyor ayaðýmda zincirlerim gönlüm periþan
candan
9.9.2018
pazar-00.54
izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.