Adam Gibi Adam Geçti Bu Dünyadan!

Uçuyor,
Yüzüyor;
Týrmanýyor.
Hýzlý yaþýyordu.
Durmak yoktu hayatýnda.
Memleketini seviyor;
Dolu, dolu yaþýyordu.

Hedefi bürokrasiydi;
“Ýbrikçibaþýlýðý”ný hiç sevmedi.
“Bürokrasi ve Tükenmiþlik Hastalýðý”
“Bürokratlarýn Hastalýðý.” Derdi.
Nasýl zuhur ederdi?
El cevap:
“Ýþi yokuþa sürme!”
“Bugün git yarýn gel!”
Davranýþýndan keyif almak
Peki, sebebi neydi?
Onu da söylemiþti:
“Kompleks ve Aþaðýlýk Duygusu”
Çaresi ve tedavisini de söyledi;
“Ýþ yapmak ve
Yararlý olmaktan, keyif alýp,
Mutlu olmaktan geçiyor.”
Ýþte bu bakýþ açýsýydý
Onu farklý kýlan

Farklýmý doðdu bilmem!
Ama
Farklý yaþadý,
Farklý düþündü.
Ölümüyle:

Farklý olduðunu,
Bir kere daha kanýtladý.

Yürüdü hakka...
Omuzlarda.
Herkese nasip olmayacak
Bir sevgi seliyle

Arkasýnda:
Köylü, kentli;
Çoluk, Çocuk.
Kýsaca:
Anadolu.
Herkes sevmiþti onu.
Sesiydi herkesin.
Daha ne olsun?
Adam gibi adamdý.

Dualar, duygular, ayný.
Hüzünler ayný. O;
Ýçinden geldiði gibi yaþadý.
Nasýl Söylesem Bilmem ki!
Ölümünde bile:
Bir kere daha gösterdi
Farklý olduðunu.
Adam gibi hakka yürüdü,
Recep YAZICIOÐLU
10 Eylül 2003 Çarþamba Saat: 04.15

Sosyal Medyada Paylaşın: