Şiirlerde solar gider

Anlatamaz bazen insan hissettiklerini
Sadece susar
Konuþmadan da duyulmak ister
Sessiz çýðlýklar yükselir içinden
Ruhu bedenine sýðmaz
Beden ruhu taþýyamaz
Bazen yalýnýzlaþýr kimsesizleþir insan
Kalabalýklar içinde unutulur
En ihtiyacý olduðu anda bir çift buðlu göze
Dolar gözleri yaðmur yüklü bulutlar misali
Sel olur akar yaþlar
Sanki ýrmaklar nehirler gibi
Yol bulup varamaz gönül denizine
Bazen yazdýklarýyla anlaþýlmak ister insan
Þiirler dile gelir her bir kelime bin anlam taþýr
Ve her satýr bin bir ahtýr
Yakýp kavuran bir çöl sýcaðýdir yoklugun
Mahþeri kalabalýklar içinde ürkek
Kimsesiz bir yetimdir sanki yürek
Bazen tükenir umutlar
Ve kelebek misali öleceðini bile bile
Son bir kez daha kanat çýrpar kalp
O an hazin bir sona kurban gider ümitler
Hayal kýrýklýklarý kanatýr yüreði
Ve insan bazen celladi olur düþlerinin
Tükenip gider gülüþlerin
Bir yapraðýn kuruyup dalýndan kopmasý gibidir herþey
Bazen þarkýlar da yitirir anlamýný
Þiirlerde solar gider
Ve aþk bazen hiç yaþanmadan da biter...
Sosyal Medyada Paylaşın: