kaçýrma hayat gözlerini benden ben nasýl geldim bu hale sattýn beni ilk önce duman oldun sonra zehir..
boyadýn gözlerimi posta gizledin dostu hayali aþk diye uzattýn korkuma hep buz attýn geceye saldýn yüreðimi..
dolaþtým sokak sokak gözlerimde kuduz bakýþlar içim dýþým bi dünya aðaçlar benimle koþuyor...
korku akýyor buz gibi paçamdan kaçýrma hayat gözlerini benden daha kaç kiþiyi yaktýn ben gibi niye biz niye yokmu baþkasý niye...
umudum vardý benim hayellerim vardý sýmsýcak gözlerim kan revan yok ki bir dal uzatan ölüyorum yirmimde yetmiþlik ciðerlerim soluksuz...
üstüm baþým ikinci el çoraplarým parmaksýz bank izleri sýrtýmda herkesin tiksindiði bi beden neden neden hayat neden ölüm/le yaþýyorum ölmeden ölüm/le yaþýyorum ölmeden...
Sosyal Medyada Paylaşın:
adomos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.