ALIP GÖTÜRÜRÜM SENİ...

ALIP GÖTÜRÜRÜM SENÝ...
--------------------------------------------------------------------------------

Sen gittikten sonra bu þehrin ýþýklarýný hiç yakmadým
Hep siyah beyaz sabahlara uyandým
Aynaya baktýðýmda bakýþlarým mülteciydi
Ve benden daha çok senin yansýman vardý
Ýçimi darmadaðýn eden yalnýzlýðýma söz Geçiremiyorum


Yoksun tenime rüzgar deðse kanýyorum
CÝðerlerim patlayacak kadar solumak istiyordum seni
Ama sen yoksun yokluðun kurulabilmesi zor bir cümle
Acý ve kanamalý, varken yürek te matem..

Þimdi nasýl tarif edilebilir ki veda kabuslarý
Sabah uyandýðýmda soðuk ve kimsesiz
Bir yanlýzlýða evlat edinmiþ olduðumu bilmek

Anlatamam sensizlik sessizlik, sensizlik yoksulluk,
Sensizlik kimsesizlik,sevgisizlik..

Sensizlik ama yalnýzca sensizlik,sessizlik
Hiç gitmediðim çoðrafyasýnda, hiç gezinmediðim
Bir þehrin arka sokaklarýnda kaybolmak gibi birþey
Ve maktülüm yalnýzca gözlerin olmalýydý
Her baktýðýmda düþüyormuþ hissine kapýldýðým gözler.

Sensizlik ki sensizim, sensizlik kimsesizlik ki kimsesizim zaten
Sensizlik yoksulluk ki yoksulum zaten ve...

Sen þimdi yoksun ve ne zaman gülümsemeye kalksam soðuk bir
Kaldýrým taþýna yüz üstü düþer sevinçlerim...

Çýkýp geldiðin bir sabahý düþlemekten baþka bir çarem yok
Ve anlýyorum ki sensizlik en büyük çaresizlik...


Sosyal Medyada Paylaşın: