ÖZLEM...

Eskiden Babalarýn eli nasýr,
Analarýn eli hamur,
Evlerimiz Çamur,
Üstleri kirli, yüzleri nurlu idi.
Bedenleri yorgun ama baþlarý hep dikti.
Çünkü her þeyde alýn teri vardý.

Yerken besmele çeker,
Yere düþerse öperdik.
Tencerede kaynar kapaðýnda yerdik.
Doyunca hep beraber "Elhamdürillah" derdik.
Çünkü verene hep þükrederdik.

Erken kalkar kendimiz eker
Dibine su dökerdik.
Sýcakta tarlada toplarken ter dökerdik.
Ýmece vardý komþuya yardým ederdik.
Çünkü birbirimizi severdik.

Zaman deðiþti....
Ýnsanlar deðiþti.
Birbirimize rakip olduk,
Birbirimizle boðuþurken soyulduk.
Ne olduðunu anlamadan kovulduk.
Çünkü birlikten güç doðmasýn diye

Amele iþçi, iþveren patron oldu.
Ýþçinin cebinden alanlarýn cebi doldu.
Hak arayanlar ne olduysa kayboldu.
Kim kimin kapýsýna kul oldu
Olanlar iþte böyle oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın: