Bir Eylül akşamı gel

Bir Eylül akþamý gel

Gün geceye uðurlanýrken
Serin bir esinti sarýnca
El ayak çekilince
Gün batýmý vakti

Börtü böcek çekilince yuvasýna
Ufkun kýzýllýðý yükseði aþmadan
Daha ýþýklar yanmadan
Sofra telaþýnda
Çay deminde

Karanlýk bir güne uyanmadan
Zaptiye sokaklarý tutmadan
Þehri sirenler sarmadan
Ýhtilal ihtimali olmadan
Baþka bir zaman dilimi
Tarih yazsýn

Bir Eylül akþamý gel
Þu kangren yaram deþilmeden
Umutsuz mutluluðun eþiðindeyim
Uykulu gözlerle yataðýmdan alýnmadan
Belki de tam vakti

Zaman bize zaman tanýmýþken
Ne dersin…

Ahmet Coþkun

Sosyal Medyada Paylaşın: