düþünüyorum
pasak bir zamanýn ardýndaki umudu
kýrýla kýrýla anlam buluyor sözcüklerim
yosun kenti gözlerinde tadýyorum sevinci
iplik iplik yaðýnca yaz yaðmurlarý
bir baþka heves oluyor yaþamak
ardýmda kirli bir geçmiþin izleriyle
yassý duruyor ölüm
’kimliðimdeki adresten haber alýnamýyor ’
sana sýðýnýyorum
üþüyen yumulu parmaklarýmla ben
ölümü kucaklar gibi sarýlýyorum sana