D E M . . . . . (528)

D E M . . . . .(528)

Ocakta demleme çayým gibisin.
Tiryakilik bu ya çekiyor beni.
Gökteki güneþim ayým gibisin.
Gönül bahçesine ekiyor beni.

Kulaðýma sesin, dilime türkün.
Gönül dergahýma yazýlýr öykün.
Aþkým sevdam ise gönülce mülkün.
Sevda deryasýna sokuyor beni.

Daðlardaki bulut tüner baþýma.
Yaðmurunu katar akan yaþýma.
Bir merhaban olsa gider hoþuma.
Selamsýz sabahlar sýkýyor beni.

Gönül bu ya sevmiþ bir kere seni.
Koymuþ yüreðinde her yere seni.
Öðrenip bellemiþ ezbere seni.
Sevmenin hapsine týkýyor beni.

Sevgisi olmayan azdýkça azar.
Seven iki insan yasaðý bozar.
Aþkýn kanununu sevenler yazar.
Nedense bu sevda yakýyor beni.

Akþamdan sabaha ömre bereket.
Olsun denilse de kalben hareket.
Duyulan bir ses var birazcýk sabret.
Yeterli olmuyor yýkýyor beni.

Bu dünya hayatý hoþça gelmezmiþ.
Hatýr gönül nedir asla bilmezmiþ.
Nefes alýndýkça insan ölmezmiþ.
Bazen de ters yüze çakýyor beni.

Dopdolu bir ömür Zayi Ozan’ým.
Bazen içmeden de naza sýzaným.
Ey yar senin için öle yazaným.
Gül diye yakaya takýyor beni.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 05/09/2018 Çarþamba
Yayýn : 07/09/2018 Cuma
www.edebiyatdefteri.com/siir/1184740/

Sosyal Medyada Paylaşın: