EYLÜL VE SEN
Bir hüzzam þarkýda aðlar Eylül,
Sararan yapraklar dallarda , söyler þarkýlar.
Terennümleridir Sonbaharýn , bir Eylül hüznü ,
Gönlün hazan bahçelerinde solar Eylüller.
Bir hüzzam þarkýdýr düþen yapraklar,
Eylül bir hüzündür , hazanla gelen...
Artýk döküyor yapraklarýný aðaçlar
Bað bozumudur bu ayda en güzel zamanlar.
Bir Eylül hüznüdür, gözlerimde akþamlar,
Nasýl sevmiþtim Sonbaharý ,senle gelince.
Kýp kýzýl akþamlarda tek tek düþerken yaprak,
Geçiyordum o gün ben ; gözlerine bakarak.
Hüzünle akþamlara yaðmurlar düþer yine ;
Aylardan Eylül iþte , yine hüzün yaðacak,
O geçtiðin yollara yeniden uðrayarak...
Yine hüzünle dilimde , bizim þarkýmýz olacak.
En çok da gözlerin için sevdim Eylülü,
Seni bana getirdi diye.
Ama öyle bir esti ki güz rüzgarlarý,
Alýp götürdü , kýþlara doðru.
Güz þarkýlarýný söyler dilim ,
Yine , bu Eylül akþamlarýnda...
Ýçimde hiç geçmeyen acýlar var
Sensiz ve yalnýzdýr artýk Sonbaharlar.
G. K.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.